Ben bir anneyim!
Benimde yavruyken bir ailem vardı ben büyüdükçe beni sevmediler istemediler sonunda beni bir gün
Çok uzaklara götürüp attılar
Çok korkuyordum üşüyordum açtım susuzdum
Koştum koştum yürüdüm yürüdüm
Sonunda bir sahipli arkadaşım olmuştu mutlu olmuştum beni evine götürmüştü
Ailesi bana yemek vermedi alışmayayım diye kovaladılar çünkü onların bir köpeği vardı
Ve bir gün sahipli arkadaşımdan gebe kaldım heyecanlıydım ilk defa anne olacaktım
Güvenli bir yuva bulmam gerekiyordu bebeklerim için ve buldum doğuma az kalmıştı
Ağacın gölgesinde dinlenirken bir tekmeyle uyandım çok canım acımıştı konuşamıyordum
Defol git buradan diyorlardı
Açtım susuzdum yorgun ve halsizdim koşamıyordum
Yürüdüm yürüdüm yürüdüm
Sonunda bir yer buldum bebeklerim olmuştu
8 tane yavrumun ikisi ölmüştü çok üzgündüm çaresizdim açlıktan ölen yavrularımı yemiştim
Sütüm yetersizdi yavrularımı doyurmam için bebeklerimi bırakıp yemek ve su aramaya çıktım
Döndüğümde iki yavrum yoktu duydum ki mahallenin çocukları alıp götürmüşler bir daha yavrularımdan bir haber alamadım
Yemek aramaya çıktığım bir gün döndüğümde yine yavrularım yoktu öğrendim ki yavrularımı barınağa götürmüşler
Çok üzülmüştüm ben bir anneydim
Günlerce ağladım ağladım
Koştum koştum yürüdüm yürüdüm
Sonra bir sürü arkadaşlarım oldu
Ve bir sabah hepimizi zorla arabaya bindirip götürüyorlardı nereye gidiyorduk acaba çok korkmuştuk öğrendik ki bizi barınağa getirmişler
Aaaaa evet burası benim çocuklarımın geldiği yer acaba onları görebilecek miyim?
Hepimizi ayrı ayrı küçücük beton kafeslere koydular tanıdığım hiç bir arkadaşım yoktu çok kalabalıktı çok korkmuştum üşüyordum yemek yiyemiyordum uyuyamıyordum
Sonra bir gün beyaz önlüklü bir insan girdi içeri bana iğne yaptı sonrasını hatırlamıyorum
Acı içinde uyandım konuşamıyordum
Öğrendim ki beni kısırlaştırmışlar
Anne olmamı istememişler
Ve sonra düşündüm ki evet ben iyi bir anne olamamıştım yavrularıma sahip çıkamamıştım
Kaldığım kafeslerde bazen arkadaşlarım ölüyordu yeni arkadaşlarım geliyordu
Her gün ellerinde kürekle abilerim giriyordu kafeslere bizlere yemek vermek için
Bazen ablalar abiler geliyordu kafesler ardından bizlere bakıyorlardı sesleniyorlardı bazıları bize bakamıyordu zavallı köpekler diyordu
Bazıları da benim aradığım köpek bunlar değil diyor ve gidiyordu
Yine bir gece bütün arkadaşlarımı topladılar damperli kamyona koydular gidiyorduk gittikçe hava soğuyordu üşüyorduk kimimiz korkudan altına ediyordu kimimiz çığlık atıyordu
Gün ağarmaya yakın damperli kamyon bizleri silkeledi
Korkudan titriyorduk üşüyorduk açtık hepimiz bir yere dağılmış öylece koşuyorduk
Koştuk koştuk koştuk
Evet özgürdüm eski yerime gidebilirdim orası güneşliydi arkadaşımı bulabilirdim
Koştum koştum yürüdüm yürüdüm
Günlerdir aç susuzdum takatim kalmamıştı
Bir yer buldum ve yattım
Uykuya daldım düşler gördüm
Yavrularım evet yavrularım
Bana doğru koşuyordu yavrularımla oynuyordum
Çimlerin üzerinde akan ırmaklardan su içiyorduk mutluyduk
Evet ben ve çocuklarım sonsuza kadar özgürdük…
Sağlıklı bol patili günlerimiz olsun
