BİR SOKAK KÖPEĞİNİN HİKÂYESİ

Ben bir anneyim!

Benimde yavruyken bir ailem vardı ben büyüdükçe beni sevmediler istemediler sonunda beni bir gün

Çok uzaklara götürüp attılar

Çok korkuyordum üşüyordum açtım susuzdum

Koştum koştum yürüdüm yürüdüm

Sonunda bir sahipli arkadaşım olmuştu mutlu olmuştum beni evine götürmüştü

Ailesi bana yemek vermedi alışmayayım diye kovaladılar çünkü onların bir köpeği vardı

Ve bir gün sahipli arkadaşımdan gebe kaldım heyecanlıydım ilk defa anne olacaktım

Güvenli bir yuva bulmam gerekiyordu bebeklerim için ve buldum doğuma az kalmıştı

Ağacın gölgesinde dinlenirken bir tekmeyle uyandım çok canım acımıştı konuşamıyordum

Defol git buradan diyorlardı

Açtım susuzdum yorgun ve halsizdim koşamıyordum

Yürüdüm yürüdüm yürüdüm

Sonunda bir yer buldum bebeklerim olmuştu

8 tane yavrumun ikisi ölmüştü çok üzgündüm çaresizdim açlıktan ölen yavrularımı yemiştim

Sütüm yetersizdi yavrularımı doyurmam için bebeklerimi bırakıp yemek ve su aramaya çıktım

Döndüğümde iki yavrum yoktu duydum ki mahallenin çocukları alıp götürmüşler bir daha yavrularımdan bir haber alamadım

Yemek aramaya çıktığım bir gün döndüğümde yine yavrularım yoktu öğrendim ki yavrularımı barınağa götürmüşler

Çok üzülmüştüm ben bir anneydim

Günlerce ağladım ağladım

Koştum koştum yürüdüm yürüdüm

Sonra bir sürü arkadaşlarım oldu

Ve bir sabah hepimizi zorla arabaya bindirip götürüyorlardı nereye gidiyorduk acaba çok korkmuştuk öğrendik ki bizi barınağa getirmişler

Aaaaa evet burası benim çocuklarımın geldiği yer acaba onları görebilecek miyim?

Hepimizi ayrı ayrı küçücük beton kafeslere koydular tanıdığım hiç bir arkadaşım yoktu çok kalabalıktı çok korkmuştum üşüyordum yemek yiyemiyordum uyuyamıyordum

Sonra bir gün beyaz önlüklü bir insan girdi içeri bana iğne yaptı sonrasını hatırlamıyorum

Acı içinde uyandım konuşamıyordum

Öğrendim ki beni kısırlaştırmışlar

Anne olmamı istememişler

Ve sonra düşündüm ki evet ben iyi bir anne olamamıştım yavrularıma sahip çıkamamıştım

Kaldığım kafeslerde bazen arkadaşlarım ölüyordu yeni arkadaşlarım geliyordu

Her gün ellerinde kürekle abilerim giriyordu kafeslere bizlere yemek vermek için

Bazen ablalar abiler geliyordu kafesler ardından bizlere bakıyorlardı sesleniyorlardı bazıları bize bakamıyordu zavallı köpekler diyordu

Bazıları da benim aradığım köpek bunlar değil diyor ve gidiyordu

Yine bir gece bütün arkadaşlarımı topladılar damperli kamyona koydular gidiyorduk gittikçe hava soğuyordu üşüyorduk kimimiz korkudan altına ediyordu kimimiz çığlık atıyordu

Gün ağarmaya yakın damperli kamyon bizleri silkeledi

Korkudan titriyorduk üşüyorduk açtık hepimiz bir yere dağılmış öylece koşuyorduk

Koştuk koştuk koştuk

Evet özgürdüm eski yerime gidebilirdim orası güneşliydi arkadaşımı bulabilirdim

Koştum koştum yürüdüm yürüdüm

Günlerdir aç susuzdum takatim kalmamıştı

Bir yer buldum ve yattım

Uykuya daldım düşler gördüm

Yavrularım evet yavrularım

Bana doğru koşuyordu yavrularımla oynuyordum

Çimlerin üzerinde akan ırmaklardan su içiyorduk mutluyduk

Evet ben ve çocuklarım sonsuza kadar özgürdük…

Sağlıklı bol patili günlerimiz olsun