BEN BİR GARİP OĞLANIM

Sokak çocuğu olmak zordur günlerce aç ve susuz kalırız bir lokma kuru ekmek ya da

Çamurlu su bulduk mu dünyalar bizim olur

Belli bir yerimiz yuvamız yoktur oradan oraya savruluruz

Ben Kestel’de yaşayan sokak çocuğuydum

Bir gün araba çarptı çok canım yanıyordu acı çekiyordum ilk defa ağlıyordum galiba ölecektim kimsem yoktu konuşamıyordum

Anlatamıyordum

Kanlar içinde öylece yatıyordum

Bir sürü insan başımda toplanmıştı

Bana acıyarak bakıyorlar ve zavallı çocuk diyorlardı

Bir kadın beni kucakladı bayılmışım ve sonrasını hatırlamıyorum

Bir el beni okşuyordu seviyordu konuşuyordu iyileşeceksin bebeğim merak etme diyordu

Acaba rüya mı görüyordum ?

Beni okşayan el hiç görmediğim annem miydi

Aman Allah’ım uyanmıştım ve yaşıyordum

Beni iyileştiren yardım eden özlem hanım insan olamazdı o bir melekti

İyileştim koşuyor oynuyordum

Artık ben bir sokak köpeği değildim

Benim kocaman bir ailem vardı bütün mahalle sakinleri beni seviyordu daha ne isteyebilirdim

Adımı garip koymuşlardı öyleydim

Bir gün formalı adamlar geldi yaşadığım siteye özlem annem şehir dışındaydı Allah’ım hepsini çok seviyorum inşallah kötü bir şey olmamıştır derken

Benim için tartışmaya başladılar meğerse beni götürmeye gelmişler beni istemeyen kişiler varmış çok yalnızdım özlem annem yoktu çaresizdim çok korkuyordum

Hayatımda ilk defa beni seven insanlar olmuştu ve beni koruyamıyorlardı teslim edeceklerdi direnmiştim arabaya binmek istemedim hayır gidemem gidemem yapmayın acıyın bana

Ben bir garip oğlanım yapmayım desem de sırtıma bir iğne saplandı direndim tekrar bir iğne daha saplandı

Gözlerimi yirmi kadar arkadaşlarımın olduğu küçücük beton bir kafeste açmıştım

Titriyordum korkuyordum çaresizdim ölmek istedim ben burada yaşayamazdım

Hala sersem gibiydim kendime gelememiştim bir köşede kımıldamadan öylece bekledim belki özlem annem geldiğinde beni arar ve buradan kurtarır

Dua etmeye başladım

Evet özlem annem gelmişti beni almaya çok sevinmiştim fakat belli etmemiştim kafesteki arkadaşlarımın halini görünce üzülmüştüm

Kafesten beni çıkardılar özlem annemin sesini duyuyordum garip oğlum neredesin seni almaya geldim hadi gidelim…

Oda neydi bana çarpan arabaya benziyor hayır yapamazdım yapamadım korkuyordum arabaya binemezdim ağlıyordum üzgünüm binemedim

Beyaz önlüklü bir adam geldi ve bana tekrar iğne yaptı kendimde değildim sersemlemiştim

Arabaya binmiş gidiyorduk yalnız değildim özlem annemin kucağındaydım artık korkmuyordum yanımda

Annem vardı gözlerimi kapattım ve uykuya daldım…

Maalesef garip oğlan bir daha uyanmamıştı peş peşe aldığı narkoz yüzünden

İnsanoğlu (egemen insan)istedi diye bir canlının yaşam hakkını elinden aldık

Garip oğlan ve daha niceleri affeder mi bizleri bilemem

Allah affetsin biz insanoğlunu

Hayvanlar doğanın bir uzantısıdır sokak hayvanları kentsel yaşamın bir parçasıdır ve aynı haklara sahip olduğumuzu unutmayalım

Sağlıklı, bol patili günlerimiz olsun