Çocuklarımız bizlerin aynası ve yurdumuzun geleceğidir. Her birimiz çocuğumuzu iyi yetiştirmek için elimizden gelenin en iyisini yapmaya özen gösteririz. Zaman zaman çocuklarımızı güdülerken istediğimiz sonuçları alamadığımızı görürüz. Olumlu sonuç almadığımız zamanlar ise üzülürüz. Yine de çocukların yetişmesi için arayışlar sürer. Çocuklarımız yetiştirirken sorumluluklarımıza göre davranırken, kendimizi de geliştirmemiz gerekir.
Çocukların birey olduğunu fark etmemiz gerekir. Yaşı ne olursa olsun hiçbir birey başkasına bağımlı olmayı sevmez.
Çocuklara karşı net ve açık sözlü olmalıyız. Unutmayalım ki onlar birçok şeyin farkındalar. Ama yine de arzularına ve isteklerine sınır koyamayacakları için, ebeveynlerinden yapılması güç ya da olası olmayan isteklerde bulunabilirler. Çocukların arzu ve isteklerinin neden yapılamadığı yalın bir dille anlatılmalı. Israrcı tutumları karşısında, geri adım atmadan kararlılık göstermek gerekir. Bütün bunlar çocuğunun kendini güvende hissetmesini sağlar.
Çocuklar sık sık yanlış yaparlar. Bu yanlışların doğuracağı olumsuz sonuçları göstererek onların anlayacağı bir dille anlatmak gerekir. Yanlışlarını başkalarının yanında değil, sadece kendisine doğru biçimde ifade etmek gerekiyor.
Nasıl ki çocukların yanlış ve eksik davranışları varsa ebeveynlerinde eksik ve yanlış davranışları olabilir. Bu durumda en doğru yaklaşım ebeveynler tarafından çocuktan özür dilenmesidir. Böylece çocuk kendini daha değerli hisseder ve size daha çok yakınlaşır.
Çocuktan yaşından büyük ve küçük davranışlar istemeyin. Unutmamak gerekir ki, onlar kendi yaşlarının gereği olan davranışları sergileyerek daha mutlu olurlar.
Çocukların dürüstlüğünü çok zorlamamak gerekiyor. Eğer dürüstlüğü çok zorlanmaya başlarsa yalan söylemeye başlayabilir. Bu da zamanla davranış haline dönüşür.
Yaşlarına uygun yapabileceği işlerini, kendilerinin yapmalarına izin verilmeli. Böylece kendilerine olan güvenleri gelişir. Yapabileceklerinin farkına varır.
Çocuklar bazen güç durumda kalacak olaylar yaşayabilirler. Her güç durumda kaldığında onun kurtarıcısı olunmamalı. Kendinin bu güç durumdan kurtulmasına fırsat verilmeli.
Çocuklar özellikle kızınca büyüklerine “sizi sevmiyorum” gibi sözler söyleyebilir. Bu durumda ebeveynlerin soğukkanlı davranıp çocukların üzerine gitmemeleri gerekir. Bu doğru davranışı bulamadıkları andan o anki güç durumdan kurtulmak için kullandıkları bir ifadedir.
Aile içinde bir karar alırken, çocuklarında düşüncelerinin söylenmesi sağlanmalı. Çocukların düşüncelerinden yapılabilir olanların yapılması.
Çocuklara karşı tutarlı davranışlar sergilemek gerekir. Bu onun sizden etkilenerek doğru şekillenmesine katkı sunacaktır.
Ebeveynlerin ortak hareket etmesi oldukça önemlidir. Tabi buna ailenin diğer büyükleri de uymalılar. Böylece çocuk yapacakları ve yapmayacakları konusunda kararsızlık yaşamaz.
Unutmamak gerekir ki çocuklar geleceğimizdir. Yetiştirdiğimiz çocuklar bizi yansıtırlar. Geleceğimizin onlar olduğunu unutmamak gerekir.
